Hayallerinizinde

Pes etme noktasındaydım ama umutlarımı hiç yitirmedim. Tekrar üniversite sınavına girip açıköğretim üniversite okudum. Tıbbi sekreterlik bölümünü okudum. Sınavlarım yüksek notlarla geçiyordum. İkinci sınıfta KPSS ye çalıştım. Bölümü bitirip KPSS ye girdim. 79 küsür almıştım. Hayal kırıklığıydı çünkü bizim bölüm en düşük 81 le alıyordu. Yine de öğretmen görmeden kendi çabalarımla 79 almıştım. O puanla defalarca olmayacağını bile bile tercih vermiştim ve her defasında ‘henüz yerleşemediniz’ yazısını görüyordum. O dönemde önlisans PÖH alımı yaptılar ve ben başvurdum. 2 ay boyunca parkura gittim geldim. Yıllarca evde oturup özel harekat sınavını geçeceğimi düşünmem de ayrı bir olaydı. Yine de hep çabalamak istedim hiç pişman olmamak için. 2 ay spor salonuna gittim küçük bir ilçe de yaşıyordum oradaki spor salonu düşündüğünüz gibi değildi ama hocamız tıpkı polis parkuru gibi bir parkur yapmıştı. Salona iki ay gitmeme yardımcı olan komşumuzun kızıyla beraber gidip geliyorduk. Sınav günü gelmişti ve benim ayak bileklerim ödem toplamıştı. Ağrı kesici iğne vurularak sınava gitmiştim. Kasım ayıydı ve Erzurum gibi bir yerde soğukta saatlerce bekletmişlerdi. Sağlık kısmını geçmiştim parkura kısmına gelmiştim sonra da mülakattı zaten ben parkuru 9 saniyeyle kaybetmiştim. Öylesine zor bir parkuru 48 saniyede yapmamızı istemişlerdi. Ben mutlu çıkmıştım onun heyecanını yaşamak bile beni çok mutlu etmişti. Bunu da kaybetmiştim. Kitap okuyordum yazmaya çalışıyordum. Kendimi bu şekilde rahatlatmaya çalışıyordum. Çünkü çok yorulmuştum. Defalarca denemiştim gardiyanlığa başvurmuştum. Tekrar tekrar ümitlenmekten yorulmuştum yine de KPSS ye yavaş yavaş hazırlanmaya başlamıştım. Şubat ayında yine alım olmuştu ve yine yerleşememiştim. Bir anda covidin çıkmasıyla tekrar bir alım yaptılar bu sefer çok fazla bir alımdı. Tercih vermiştim. Tercih günü benim kurtuluşumun sonucuydu ben atanmıştım. İnanılır gibi değildi. Ben memur olmuştum. Benim o evden dışarı çıkmam bile imkansızken ben İstanbul’a gelecektim. Hayallerime ilk adımın sonucuydu. Emeklerimin karşılığı. Dualarımın karşılığıydı. Annemin ve kardeşlerimin kurtuluşuydum. Ben ve ailem çok mutluydu. Babam hariç….