Sevgi hepimizin birilerinden beklediğimiz bir duygu. Anneden,babadan,kardeşten,arkadaştan sevgiliden,eşten,çocuklarımızdan vs. Hepimizin bildiği bir tablo aslında. Peki severken saygı görmeyi hangimiz dikkate aldık? Sevilmek isterken kendinizi sevmeyi önceliğiniz olarak gördünüz mü hiç? Sevgi bitince bittiğini düşündüğünüzde yıkılıyorsunuz işte uzaklaşıyorsunuz ya baş etmenin yolları bunlar mı?
Öncelikle neden sevgi istediğinizi düşünün. Ben hep ilk sevgiyi ailenin vermesi gerektiğini düşünürüm. Çünkü çocukluğunu unutamamış çoğu yetişkin aslında hala içinde küçük bir yerler de hala çocuk. Hep eksik sevgiden tatmin olamadığı sevgiden dolayı hep bir arayış içinde. Hep beklenti sonra hayal kırıklığı. Önce kendinizi seçin ve kendinizle vakit geçirmeyi sevin. Vaktinizi sürekli sevgi bekleyerek eksik olduğunu gördüğünüz durumun yasını tutarak geçirmeyin. Hayat böyle geçmez. Ya da geçer ama çok hızlı ve basit geçer. İnsanlara hiçkimseye koşulsuz güvenmeyin sevgiyi herkesten beklemeyin herkesi sevmeyin. Sadece önce kendinizi sonra doğru kişiyi doğru seveceksiniz. Severken sevilirken sadece amacınız sevgi mi? Kaçımız saygı bekledik? Sevgi her zaman azalır veya biter ama saygı hep kalmalı. Size saygısı olmayan birini sevmeyin. Sevgisine aldanmayın.
Çok sevdiniz sevildiğiniz düşündünüz ama bir şey yaşadınız ve yıkıldınız. Üzülün evet. Üzülmemeniz sıkıntı zaten ama bu depresyon olarak birisi için her şeyden vazgeçiyor olarak size dönmesin.
Sevin sevilin. Fakat önce kendinizi sevin çünkü siz buna layıksınız. Sonra başkalarını sevin beklentisiz. Sevilin koşulsuz. Ama unutmayın herkes bir gün hayatınızdan çıkar ya gider ya da ölür.
Hayallerinizinde 